وقف اشمامبه تبدیل اعراب رفع به سکون ، و به حالت ضمّه درآوردن لب‌ها بدون صوت، هنگام وقف ، وقف اشمام گفته می شود. ۱ - تعریف« اشمام » در لغت یعنی بوییدن، و در اصطلاح تجوید ، از کیفیات وقف است. این وقف همان وقف اسکان است؛ یعنی حرف متحرک آخر، هنگام وقف، ساکن می‌شود؛ ولی هنگام تلفظ، لب‌ها بدون صوت غنچه می‌شوند. (به حالت ضمه درمی آیند). ۲ - محل وقفمحل این وقف فقط در مرفوع است؛ مانند: علیم، رحیم، فیکون. ۳ - تفاوت رَوم و اشمامرَوم و اشمام به هم شباهت دارند؛ ولی از بعضی نظرها متفاوتند؛ مثلاً «رَوم» به حروف آخر کلمه اختصاص دارد و هنگام وقف بر آن‌ها است؛ ولی اشمام وسط کلمه نیز جاری می‌شود؛ مانند: «... لاَ تَاْمَنَّا...» . [۲]
بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۲۲۶.
[۳]
پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۱۰۴.
[۵]
موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۱۱۷.
[۶]
فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجوید استدلالی، ص۲۹۶-۲۹۸.
۴ - عناوین مرتبطوقف رَوم . ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف اشمام». |